جمشید فرجوند فردا
سال ۹۹ یا بهتر بگویم از بهمن ۹۸ تا به امروز، یکی از سیاه‌ترین سال‌هایی بوده که در زندگی تجربه کرده‌ام. چه از بابت کار و پیشه‌ام که عاشقانه آن را چون جان عزیز دوستش داشته و دارم و چه فراق از دوستان و حتی خانواده. اضافه کنید به اینها از دست رفتن شماری از دوستان و اقوام و هموطنان را.
با توجه به سی و پنج سال سابقه عکاسی مستند اجتماعی که به گونه‌ای جریان آن با تماس با مردم و خانواده‌ها تنیده شده، این سال جزو کم‌کارترین فصول زندگی من بوده؛ هر چند با توجه به حفظ حرمت و احترام به مدافعان بهداشت که همینجا از همه تقدیر می‌کنم، هرازگاهی به روستا هم سری زده‌ام ولی دل و دماغ سال‌های قبل وجود نداشت. مغازه‌ای داشتم که پاتوق هنرمندان رشته‌های مختلف شهرم بود که آن‌هم یک سال است درش را بسته‌ام و امیدوارم در سال جدید و با رعایت نکات ایمنی و بهداشتی بتوانیم این دشمن جدید را شکست بدهیم. هر چند خود این دشمن باعث و بانی ایده‌های نابی برای کار بسیاری از هنرمندان شد.
این ویروس منحوس به همه فهماند که بیش از پیش قدر همدیگر را بدانیم. من سال پیش رو را سالی خوب پیش‌بینی می‌کنم. امید که سالی پربار برای جامعه بزرگ هنری استان کردستان باشد. آرزوی شخصی من سلامتی جامعه و صد البته جامعه هنری است.
شاید این رسانه (سرزمین) هم با تولد خودش بتواند جای خالی بسیاری از کمبودها را پر کرده و پوشش دهد و تریبونی باشد برای انتقال دیدگاه‌های هنرمندان و سایر اقشار مفید جامعه. با آرزوی فردای بهتر.
- منتشر شده در شماره اول هفتهنامه سرزمین / دوشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۹
- نویسنده: جمشید فرجوند فردا
- منبع خبر: سرزمین
