مسلم زارعی
سال ۹۸ از همان ابتدا برای مردم ایران با اتفاقات ناگوار آغاز شد و این اتفاقات ادامه داشت تا این‌که به کرونا رسیدیم و کلکسیون سال ۹۸ کامل شد. اواخر سال ۹۸ که تمام اماکن تعطیل شدند از نظر کاری برای همه اوضاع ناگواری را رقم زد اما برای ما و همکاران‌مان این قضیه با شدت بیشتری همراه بود و کار ما مانند دیگران نبود و کلاً تعطیل شد.
برای شخص بنده که هم مدیریت هنرستان موسیقی- آموزشگاه و نشر زریاب را به عهده داشتم و هم در دانشگاه تدریس می‌کردم شاید تا حدودی سنگین‌تر بود. هنرستان تعطیل شد، آموزشگاه تعطیل شد و تمام کنسرت‌هایی که نشر زریاب برگزار می‌کرد کاملاً تعطیل شد و چون هیچ زیرساخت و مدیریتی برای مواجهه با این پدیده وجود نداشت حتی برای برگزاری کلاس‌های آنلاین با مشکل و اختلاف سلیقه‌های زیادی در آموزش و پرورش و دانشگاه دست و پنجه نرم کردیم و بنده تا جایی که در توانم بود سعی کردم که این قضیه را برای خودم به شیوه مناسب‌تری مدیریت کنم ولی در نهایت باز کیفیت آموزش به شدت پایین آمد.
از نظر اقتصادی برای هنرمندان به ویژه موسیقی سال بسیار بدی بود و بیشتر استادان و گروه‌ها خانه‌نشین شدند و متاسفانه دولت و نهادهای مرتبط نتوانستند در تامین مخارج و جبران ضرر‌های اهالی موسیقی قدمی بردارند. هرچند که در چندماه اخیر دست به کار شدند و به صورت بسیار جزیی مبالغی را به تعدادی از هنرمندان در رشته‌های مختلف پرداخت کردند که در صورتی که ادامه‌دار باشد و به صورت پیوسته و ماهانه پرداخت شود شاید درصد ناچیزی از زیان‌های وارده را چبران کند.
به نظر من سال آینده هم اوضاع تغییر زیادی نخواهد کرد. اما امیدوارم که بر خلاف نظر من اوضاع به روال قبل برگشته و حتی بهتر از قبل باشد و بتوانیم با برگزاری کنسرت و اجراهای متعدد اندوهی را از شانه‌های مردم برداریم.
- منتشر شده در شماره اول هفتهنامه سرزمین / دوشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۹
- نویسنده: مسلم زارعی
- منبع خبر: سرزمین
